Parafia została erygowana w 1738 roku przez biskupa krakowskiego Jana Aleksandra Lipskiego. Dla jej potrzeb wzniesiono drewniany kościół pod wezwaniem św. Anny. Dnia 8 maja 1831 roku kościół doszczętnie spłonął wraz z całym wyposażeniem oraz zabudowaniami plebańskimi. Przez 12 lat toczył się spór pomiędzy dziedzicami poszczególnych części dóbr o to, czy należy wznieść nowy kościół na miejscu spalonego, czy zlokalizować go w Studziankach. Ostatecznie względy tradycji zadecydowały, że kościół został odbudowany na dawnym miejscu w Bożej Woli. W 1840 roku stanęła w Bożej Woli nowa, drewniana świątynia pod wezwaniem św. Antoniego Padewskiego. Głównym budowniczym kościoła był cieśla Antonii Rochfogel. Pierwsze msze zaczęto odprawiać w jeszcze nieukończonej świątyni na początku lat 40 XIX wieku. Materiały archiwalne z XVIII wieku zawierają bardzo lapidarne opisy tej budowli. Pierwsza wzmianka pochodzi z 1748 roku z wizytacji biskupa Załuskiego. Świątynia ta była wzniesiona z konstrukcji zrębowej z bali modrzewiowych. Kościół był kryty strzechą a następnie prawdopodobnie gontem i pierwotnie nie był szalowany. Zakrystie zostały dobudowane później, podobnie jak wtórne podwyższenie wieży o najwyższy człon, pozorne owalne sklepienie i sygnaturka. Bardziej dokładny opis świątyni pochodzi z 1823 r. z którego wynika że kościół miał długość 10 sążni i szerokość 3 sążni, miał kształt krzyżowy. Zbudowany był z drewna sosnowego na fundamencie dębowym z dachem pokrytym gontem.. Elewacja była wykonana z tarcic podobnie ja pułapy wewnątrz kościoła i pułapy w kaplicach. Budynek posiadał 12 okien. Wewnątrz kościoła znajdowały się 2 kaplice: św. Salomei i św. Anny. Kościół był jednonawowy.

W 1910 kościół pokryto blachą, a w 1920 zainstalowano organy wykonane przez mistrza Dominika Biernackiego z Dobrzynia nad Wisłą oraz wykonano posadzkę z płytek czarnych i czerwonych kładzionych w karo. Po II wojnie światowej, w latach 50-tych ubiegłego wieku, oszalowano ściany na zewnątrz. W latach 1981-83 kościół ponownie oszalowano od wewnątrz. Wymieniono całą stolarkę drzwiową i okienną nie zachowując podziałów i charakteru otworów. Wewnątrz wykonano drewnianą boazerię oraz malowidła, których autorem był miejscowy malarz  Pecka. Ostatnie roboty przeprowadzono w 1996 roku, kiedy pomalowano ściany i dach.

Kościół, który przetrwał do dzisiejszych czasów jest drewniany, jednowieżowy, posadowiony na podmurowaniu, konstrukcji wieńcowej. Nawa na rzucie prostokąta jest otwarta na prezbiterium. Od frontu ma chór muzyczny wsparty na dwóch drewnianych kolumnach, ze znajdującą się między nimi jego częścią środkową w formie trapezu wysuniętą nanawę. Z obu stron prezbiterium są kwadratowe zakrystie. Przed nawą znajduje się wieża na rzucie kwadratu, w połowie długości wtopiona w korpus kościoła, a w połowie wysunięta przed jego ścianę frontową. Parter wieży mieści kruchtę. Ściany i strop nawy pokryte są współczesną polichromią. Wieża znajdująca się od frontu ma cztery kondygnacje.

Położona nieopodal dzwonnica jest późniejsza. Podczas I wojny Światowej 3 dzwony zostały ukryte w ziemi. Jeden udało się uratować, dwa pozostałe zostały wywiezione przez Rosjan w 1915 roku. Dzwonnica wykonana jest z drewna tartego w konstrukcji zastrzałowej. Jest prawdopodobne, że powstała po wojnie, kiedy to kościół oszalowano, gdyż jest w taki sam sposób obita deskami – podobnie jak w przypadku kościoła na stary szalunek położono w latach 1981-83 nowy, identyczny z tym na kościele, a w 1996 roku wykonano malowanie.

Cmentarz parafialny usytuowany jest na południe od kościoła, poza zabudową. Najstarszy zachowany nagrobek z czytelną inskrypcją pochodzi z 1868 roku. Spoczywają na nim dwaj właściciele dóbr Studzianki: Szymon Radziejewski oraz Józef Romański.

Parafia w Bożej Woli funkcjonowała jako filia parafii w Batorzu, należała wtedy do dekanatu urzędowskiego, archidiakonatu lubelskiego, diecezji krakowskiej. W latach 1790-1805 parafia znalazła się w obrębie diecezji chełmskiej, w dekanacie urzędowskim, a następnie w diecezji kieleckiej (1805-1818). Po 1818 roku powróciła do diecezji lubelskiej, należąc początkowo do dekanatu zaklikowskiego (do 1865), janowskiego, a następnie bychawskiego. Od roku 1987 należy do nowo utworzonego dekanatu zakrzowieckiego. W skład nowej parafii w XVIII wieku wchodziło miasteczko Boża Wola oraz wsie: Studzianki, Wola Studzieńska, Stawce, Majdanek Starowiejski, Świerczyna, Dębina, Annów zwany Majdanem Wolańskim.